Algemene
informatie
informatie
Project 2016
Sociale media
Archief foto's
Project 2018
Reisverslag ophalen kinderen uit Wit-Rusland 2018 (vervolg)
Vrijdagochtend werden we opgepikt door de bus bij de hoofdweg. Daar afscheid genomen van de lieve mensen waar we die dagen hadden gegeten en geslapen.
We kwamen aan in Belausha. De ouders en kinderen stonden al buiten te wachten samen met hun ouders. Ieder kind kreeg een primatour i.v.m. reisziekte en er werd nog een foto gemaakt van hun en hun ouders. Daarna volgde het afscheid. Altijd een verdrietig moment, maar de kinderen hadden veel zin om naar Nederland te gaan. Eenmaal in de bus begon voor hun de reis naar het onbekende Nederland. In Kobrin moesten we nog de bijbels ophalen, die de kinderen kado zouden krijgen. We kwamen om 14.15 uur aan bij de WR grens, dit ging ook best wel weer snel. Maar bij de Poolse grens stond een lange rij, en werd het wachten en wachten. Toen we aan de beurt waren moeten we weer door de controle. De volwassenen moesten met hun bagage door een controle. Een hond ging door de bus voor drugscontrole, en de bagage onderin de bus werd gecontroleerd. Maar na 3.15 uur mochten we ook door deze grens en was de tijd weer 1 uur terug, onze gewone Nederlandse tijd. Vlak over de grens werd een stop gemaakt bij een restaurant waar er heerlijk gespeeld kon worden bij een klimtoestel.
Vrijdagochtend werden we opgepikt door de bus bij de hoofdweg. Daar afscheid genomen van de lieve mensen waar we die dagen hadden gegeten en geslapen.
We kwamen aan in Belausha. De ouders en kinderen stonden al buiten te wachten samen met hun ouders. Ieder kind kreeg een primatour i.v.m. reisziekte en er werd nog een foto gemaakt van hun en hun ouders. Daarna volgde het afscheid. Altijd een verdrietig moment, maar de kinderen hadden veel zin om naar Nederland te gaan. Eenmaal in de bus begon voor hun de reis naar het onbekende Nederland. In Kobrin moesten we nog de bijbels ophalen, die de kinderen kado zouden krijgen. We kwamen om 14.15 uur aan bij de WR grens, dit ging ook best wel weer snel. Maar bij de Poolse grens stond een lange rij, en werd het wachten en wachten. Toen we aan de beurt waren moeten we weer door de controle. De volwassenen moesten met hun bagage door een controle. Een hond ging door de bus voor drugscontrole, en de bagage onderin de bus werd gecontroleerd. Maar na 3.15 uur mochten we ook door deze grens en was de tijd weer 1 uur terug, onze gewone Nederlandse tijd. Vlak over de grens werd een stop gemaakt bij een restaurant waar er heerlijk gespeeld kon worden bij een klimtoestel.
De eerste zweetdruppels kwamen al snel in zicht. Prachtig om te zien hoe ze hiervan genoten. Daarna vervolgden we de reis en kwamen we aan in Warchau, een wereldstad waar van alles was te zien, menig oh en ah was hoorbaar en “samalotten” in de lucht ( vliegtuigen) zijn erg bijzonder, die zie je niet veel in WR. Tijdens de reis kregen ze een kleurboek en stiften en vlak voordat ze gingen slapen mocht ieder een knuffel uitzoeken. Glunderende gezichtjes. Daarna werd het steeds stiller en vielen ze in een diepe slaap (wij volwassenen iets minder).
Zaterdagochtend kregen ze nog een spelletje en nadat we van de werkgroep Lunteren afscheid hadden genomen werden de laatste kilometers richting Delfzijl afgelegd. De haren werden gecontroleerd op hoofdluis op een speelse manier; lik gel in de haren, staarten en vlechten werden opnieuw gedaan. Gelukkig niks gezien J.
Zaterdagochtend kregen ze nog een spelletje en nadat we van de werkgroep Lunteren afscheid hadden genomen werden de laatste kilometers richting Delfzijl afgelegd. De haren werden gecontroleerd op hoofdluis op een speelse manier; lik gel in de haren, staarten en vlechten werden opnieuw gedaan. Gelukkig niks gezien J.
